Oczywistym zabytkiem tego miejsca jest sama wieża. Ma barwę białą. Główne, drewniane wejście do niej z symetrycznymi znakami otoczone jest wielkimi, masywnymi filarami podtrzymującymi pięknie ozdobiony daszek nad nimi. Nieco wyżej zaczynają się piękne ozdobne okna, które są głównym źródłem światła we wnętrzu tej budowli. Wieża już uważana jest za dużą, a Emisariuszka zapowiada, że dosięgnie ona nieba. Niby niemożliwe, jednak wciąż jest powiększana. Plac pokryty jest wielkimi, jasnymi cegłami, które niedaleko od wieży zaczynają formować się w ścieżki. Owe dróżki kształtują płoty, które są zbudowane z szarego materiału utrzymującego się na metalowych słupkach. Za owym ogrodzeniem znajdują się namioty Azadi, którzy są mniej ważni w hierarchii i mieszkają tu okresowo. Dróżka naprzeciwko świątyni prowadzi na rynek. Druga na prawo od niej prowadzi do uliczki z tawerną "Podróżnik". Natomiast z lewej znajduje się pozostała część placu, która formuje drogę do wielkiego i bogato prezentującego się budynku, w którym znajduje się sąd. Po owym terenie przechadza się wielu strażników strzegących budowli.